با پیشرفت فناوری ساخت مدارهای مجتمع، این قابلیت به دست آمده که اجزای مختلف یک سیستم دیجیتال، شامل پردازنده، حافظه، بلوک‌های دیجیتال و آنالوگ، و بلوک‌های مخابراتی، در کنار هم و بر روی یک بستر مشترک ساخته شوند که به آن سامانه بر تراشه گفته می‌شود. در این درس دانشجویان با چگونگی طراحی سامانه‌های بر تراشه آشنا می‌شوند و برخی از مفاهیم مهم همچون طراحی توأمان سخت‌افزار و نرم‌افزار، طراحی مبتنی بر بستر، سیستم بر تراشه‌ی چندپردازنده‌ای، شبکه‌های میان‌ارتباطی بر تراشه و آزمون سامانه بر تراشه را فرا می‌گیرند.

1. مقدمه (معماری سامانه‌های روی تراشه مدرن، مباحث طراحی SoC، طراحی توأمان سخت‌افزار-نرم‌افزار، چرخه طراحی، ابزار طراحی توأمان، چالش‌های طراحی SoC، متدولوژی طراحی، IP core)
2. مدارهای مجتمع با کاربرد خاص (ASIC): (متدولوژی و چرخه طراحی، ASIC برنامه‌پذیر: CPLD و FPGA، تبدیل FPGA به ASIC، درستی‌یابی)
3. روش‌های طراحی هسته‌های منطقی (چرخه طراحی SoC، استفاده مجدد، فرایند طراحی برای هسته‌های نرم و سخت)
4. روش‌های طراحی حافظه و هسته‌های آنالوگ (روش طراحی حافظه‌های نهفته، مشخصات مدارهای آنالوگ، مدارهای سریع)
5. طراحی مبتنی بر بستر (platform-based design)
6. سیستم بر تراشه چند پردازنده‌ای (MPSoC)
7. شبکه‌های میان‌ارتباطی روی تراشه (معماری‌های گذرگاه‌های SoC، شبکه روی تراشه)
8. آزمون سامانه بر تراشه (تست هسته‌های منطقی دیجیتال، حافظه‌های نهفته، هسته‌های آنالوگ و سیگنال مختلط)

• تمرین‌های نظری: ۳ نمره
• آزمون‌‌های میان‌ترم و پایانی: ۱۵ نمره
• آزمونک‌ها: ۲ نمره